top of page

„Ik kom uit de stad Stryi in de regio Lviv, en patriottische opvoeding maakt al sinds mijn jeugd deel uit van mijn leven,“ zegt Yaryna Huk, roepnaam „Horobchyk“

  • Foto van schrijver: Oleksiy
    Oleksiy
  • 5 uur geleden
  • 2 minuten om te lezen

Yaryna „Horobchyk“ Huk ging in augustus 2023 op haar eerste rotatie met de Hospitallers.


„Ik heb twee aanvragen ingediend om me bij het bataljon aan te sluiten. Ik stuurde berichten naar mensen, en ze zeiden: ‘Ze nemen nu alleen artsen aan, het is moeilijk om binnen te komen.’ Maar uiteindelijk kreeg ik antwoord. Mijn vriend Sobol vroeg: ‘Ben je klaar?’ Natuurlijk zei ik ja – ik had mijn baan al opgezegd.“


Yaryna heeft geen medische opleiding – ze studeerde architectuur en werkte later als interieurontwerper.


„Zonder de grootschalige invasie was ik waarschijnlijk niet bij het bataljon gegaan. Maar nu, na twee jaar, heb ik ervaring opgedaan en kan ik niet meer stoppen – het is een kleine persoonlijke missie geworden. Als je vaardigheden hebt, moet je weten hoe je ze goed gebruikt.“



Sindsdien is "Horobchyk" de tel kwijtgeraakt van hoeveel rotaties ze heeft gedaan, maar ze blijft regelmatig gaan – een maand aan, een of twee maanden vrij. Soms neemt ze freelanceprojecten aan, maar ze geeft toe dat het moeilijk is om dure materialen voor klanten te kiezen, wetende dat dat geld beter gedoneerd zou kunnen worden.


„Ik werk meestal op stabilisatiepunten of in casevacs met een korte evacuatie­lijn. Op stabilisatiepunten gaan veel mensen door je handen, en je voelt je meer betrokken. Het is verlichtend omdat er altijd beweging is. In een casevac zit je meestal te wachten. Het is vooral moeilijk als je met bekenden werkt.“


„In het begin nam ik alles heel persoonlijk op, en dat had gevolgen voor mijn gezondheid. Nu denk ik: ‘Je doet iets – en dat is al goed.’ Rotaties worden meestal gewoon werk: als je kunt helpen, help je, want er zijn altijd meer gewonden.“



„Ik leef met plannen en hoop dat de oorlog vroeg of laat eindigt. Maar natuurlijk wil ik niet dat het eindigt met onze nederlaag. Ik denk dat we ons uiteindelijk allemaal zullen moeten mobiliseren. Niemand wil dat hun dierbaren daar zijn, maar niemand wil ook leven onder bezetting of constante beschietingen – dus we moeten het gulden midden vinden.“


 
 
 

Opmerkingen


bottom of page